Fullt búið...Allt að gerast.

jæja. jæja.

Enn ein löng pásan frá skrifum.  Ástæðan?  Sú sama og áður, hvorki haft löngun né tíma.

Síðasta mánuð hef ég lifað viðburðarríku og stórskemmtilegu lífi.  Frá átta um morguninn til 12 um kvöldið hef ég verið í stanslausri vinnu.  Hverri annari skemmtilegri.  Ríkið, Ljóti, Ríkið, MH.

MH sýningarnar að klárast, viðtökur framar vonum, án efa besta menntaskólasýning sem að ég hef séð (eða allra tíma).

Ríkið verður fyndið.  Kannski mjög fyndið.  Handritið er ekki gallalaust en leikhópurinn er það.

Slagurinn við þann ljóta er farinn að bera árangur.  Lausnin var sú að hætta að berjast á móti og ganga einfaldlega í lið með þýskaranum og sneika okkar hugmyndum inní á laun.  If you cant beat them, join them.

Lókal líka búið.  Stórkostlegasta einkaframtak sem sést hefur hér á landi síðan Airwaves.  Við reyndum að taka þátt í partýinu og skelltum í eina sýningu.  Á sunnudaginn leiklásum við (H)art í Bak eftir Jökul Jakobsson í 10 klukkutíma, stanslaust.  Strax á fyrsta klukkutímanum fékk ég ótrúlega vellíðunartilfinningu um allan líkaman. Tveir leikarar stóðu með handritin sín úti í horni og neyddust til að öskra línurnar sínar til að yfirgnæfa lætin sem bárust frá meðleikurum þeirra sem að voru annars vegar að smíða kofa í leikmynd og hinsvegar að semja upphafslag á gítar og píanó.  Snilld.  Síðasta klukkutíman hafði önnur, ekki síðri tilfinning, heltekið líkama minn.

Þarna voru ungir listamenn að gera eitthvað nýtt.  Ekki í þeim skilningi að annað eins hafi aldrei verið gert áður, heldur höfðum við aldri gert þetta áður og í ljósi þess hve vel þetta heppnaðist verður þetta fljótlega endurtekið. 

Þá ætlum við tækla sólarhring.