Rok og myrkur

Um daginn var ég þess heiðurs aðnjótandi að horfa á hina umdeildu þætti Þjóð Í Hlekkjum Hugarfarsins sem að rúv framleiddi árið 1993.  Glans-allir-úti-að-raka-með-skotthúfur-myndin af íslensku bændastéttinni var skotin niður.  Með vélbyssu.  Ótrúlega áhugaverðir þættir sem að gerðu allt vitlaust hér um árið, skiljanlega.  Það eru því miður afar litlar líkur á að þetta verði endursýnt því að þetta er mjög áhugaverður vinkill á íslandssöguna.  (Guðni myndi ekki meika það)

Við vorum svo fokkt.

Ég flýg til Akureyrar á morgun (vonandi) það er spáð stormi.  Sem að ætti bara að gera flugferðina áhugaverðari og skemmtilegri.  Það er ekkert jafnskemmtilegt og að taka á loft í lítilli flugvél í miklum vindi nema þá kannski þegar maður lendir (vonandi).

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 13.12.2007 kl. 21:27]

Áróðursgildi þessarar myndar var mikið og hitti vel í mark hjá þeim sem litið hafa kynnt sér sögu þjóðarinnar. Hún er sögufölsun í öllum þeim efnum sem við varð komið. Ég hef kynnt mér sögu bændastéttarinnar og þjóðlífs á Íslandi nógu lengi til að mega teljast dómbær á þetta innlegg í söguna.

Hinsvegar segir þessi mynd afar mikið um það tímabil íslenskrar menningar þegar Davíð Oddsson notaði menningartengda sjóði þjóðarinnar til að greiða vinum sínum ríflega styrki til að framleiða hvern listræna óburðinn öðrum snautlegri. Og lét svo Sjónvarpið kaupa birtingarréttinn í ofanálag.

Ein versta niðurstaðan úr þessu vinasamstarfi er líklega sú að Hrafn Gunnlaugsson fór að trúa því að hann væri listamaður.

Það dró dilk á eftir sér.

[Vignir Rafn Valþórsson, 14.12.2007 kl. 02:24]

Framsókn eða Frjálslyndir?