Saga af strönd

Bakk in Akureyri.  Síðasta vikan.  Þrjár sýningar um helgina og þrjár um næstu.  Svo helgi í Reykjavík og svo Berlín.  Snarlega hefur fjölgað í ferðahópnum og flykkist fólk á netið að kaupa sér miða, enda verðið stórkostlegt, líka veðrið.

Ég er að skrifa bók.  Eða ölluheldur er ég að búa til bók.  Bók um Berlín.  Allt sem að feðalangur þarf að vita um borgina góðu, sérstaklega ef ferðalangurinn hefur áhuga á leikhúsi og áfengi.  Innámerkt kort, punktar, sögur og svoleiðis.  Ef að einhver lumar á sögu eða einhverju sem að tengist Berlín má sá hinn sami senda mér línur á [e-mail].

Hér kemur ein:

Einu sinni fór ég á leiklistarhátíð í Berlín.  Þetta var árið 2005.  Með í för var útskriftarhópur leiklistardeildar 2006.  Við höfðum heyrt að rétt fyrir utan borgina leyndist stórkostlegur staður, vin í steinsteyptri eyðimörkinni, Tropical Island!  Yfirbyggð sólarströnd með öllu tilheyrandi, sjó, sandi, fossum og strönd.  Forríkur tælendingu hafði víst keypt gamalt loftfarsskýli og breytt því í strönd.  Þetta var of asnalegt til að vera satt.  Þetta var eitthvað sem að við yrðum að prófa.  Við hoppuðum upp í lest og lögðum af stað.  Eftir um klukkutíma ferð sáum við bygginguna rísa við sjóndeildarhringinn og hún hélt áfram að rísa. Og rísa.  þetta var huge bygging, tröllvaxin. Seinna lásum við að hún er nógu há til að frelsisstyttan geti staðið inní henni og nægilega stór fyrir effelturninn að liggja í.

 Þegar við komum var aðeins farið að halla af degi og fólk streymdi frá.  Þegar inn var komið skall á mann heitt miðjarðarhafsloftið og seiðandi sjávarniðurinn ómaði í fjarska.  Eftir innborgun fengu allir armband sem tók við hlutverki krítarkortsins. Mjög hættulegt.  Við fórum beint í búningsklefana, stukkum í skýlunar og drifum okkur í skoðunarferð.  Þá skall það á mann.  Ríalitý tékk. 

 Ég var ekki staddur á exotískri kyrrahafseyju í góðum fíling, ég var í Smáralind á nærbuxunum.  Það var aðeins tvennt í stöðunni, snúa við, halda heim og segja engum frá þessu, eða fara á barinn.  Við völdum það síðarnefnda.  Næstu tíu tímana eða svo tókum við okkur endalaust margt fyrir hendur á þessum stórundarlega stað, strandblak, vatsnrennibrautakapp (tveir og tveir í braut), hópsöngur á íslenskum perlum í heitapottinum, kokkteilaþamb, áskoranir í parísarhjóli, gönguferðir um "skóginn", kappsund á móti straumnum og fleira.  Við enduðum sem sagt á að gista í tjöldum á ströndinni yfir nóttina (opið 24/7)  Þar sem að þetta var í miðri viku var byggingin tóm af gestum þannig að þessa stórkostlegu nótt í maí 2005 voru einu íbúar þessarar trópíkaleyju í Þýskalandi átta dauðadrukknir leiklistarnemar frá íslandi.  Það var frábært.

Árið eftir var ég aftur staddur í Berlín, nú með bekkjarfélögum mínum.  Þeir höfðu auðvitað heyrt af ævintýrum okkar og var stungið uppá að við endurtækjum leikinn.  Það stóð ekki á svari frá mér:

Ekki séns, maður segir ekki sama brandarann tvisvar.

  www.my-tropical-islands.com

Athugasemdir

[Hannes Óli (IP-tala skráð) 28.4.2007 kl. 13:00]

Heyrðu, ég á alltaf eftir að fara. Ætli maður nái ekki að draga einhverja busa með sér í gott grín. Ég meina, Spaugstofan er búin að vera að segja saman brandarann í 20 ár og þeir eru ennþá fyndnir...

[Vignir Rafn Valþórsson, 28.4.2007 kl. 14:48]

Oft hafa þeir verið góðir...en í gær voru þeir alveg....!