Bó og bjór

Sátum daglangt á Karólínu ég og Vala á laugardag.  Smátt og smátt fylltist staðurinn af fullu fullorðnu fólki.  "heyrðu ég þekki þig. Við vorum saman á Kvíabryggju!" heyrðist stundarhátt.  Var þar kominn listamaðurinn Óli G.  Manninunum sem ávarpið var ætlað var hinn aldni Eyjapeyji Gaui Páls píanóleikari, hann kom af fjöllum enda löghlýðinn maður.  Misskilningurinn var leiðréttur, þeir voru saman á Vogi.

Við Valgerður urðum svo þeim heiðurs njótandi að þessi herramenn tylltu sér á borðið okkar og sögðu okkur sögur af afrekum sínum í lífinu.  Þeir voru leiðinlegir.  Sérstaklega Óli G, hann var eiginlega bara hálfviti.  Gaui gamli Páls varð svo smátt og smátt blindfullur enda teygaði hann ölið stíft (á milli þess sem hann afsakaði tilveru sína) og endaði slefandi fyrir utan, þar sem Palli Rokk kom honum í leigubíl.

Reyndar vildu hvorugir mennirnir að Páll S. Pálsson kæmi nokkuð nálægt okkar selskap, þeir voru sannfærðir um að hann væri pólverji.  Létu þeir hann báðir heyra það.

Um kvöldið héldum við svo á Sjallann þar sem Baggalútur og sjálfur Björgvin Halldórsson léku fyrir dansi.  Það var ekki skemmtilegt.

Eftirpartý í Melrose (Bo mætti ekki en Baggalútur lét sjá sig) Sat ég á skrafi við Magnús Einarsson Mandólínleikara og útvarpsmann fram eftir nóttu.  Það var ágætt.    Allir mjög fullir og leiðinlegir. Meira að segja Guðmundur Pétursson gítarleikari, sem að ég hélt að væri hæglátur maður, var með drykkjulæti og dónaskap.  

Hápunktur kvöldsins var án efa þegar Magnúr bekkjarbróðir minn manaði Ágúst bróður sinn í að henda sér í gegnum eldhúshurðina með þeim afleiðingum að ein rúða brotnaði.  Dáldið töff.

Athugasemdir

[Jens Guð, 11.3.2007 kl. 23:47]

Mér þótti inngangurinn hjá þér svo fyndinn að ég hnupplaði honum inn á mitt blogg.  En að sjálfsögðu með því að vísa á höfundinn.