Bautinn er bara fyrir túrista

Á Akureyri er ekki gert ráð fyrir gangandi fólki þ.e. a.s.  það er ekki gert ráð fyrir að fólk gangi neitt.  Öllum snjó er skafað upp á gangstéttarnar þannig að ef svo ólíklega vill til að fólk fari ekki ferða sinna á bíl verður það samt að vera á götunni, sem er flughál, vegna þess að á Akureyri er ekki sett salt á göturnar heldur sandur og af skornum skammti.  Reyndar stoppa allir bílar strax fyrir þeim sem vilja yfir götuna komast (gefandi að þeir séu á nölum auðvitað)

Bjarni bekkjarbróður minn er t.d. að fara að leika í stuttmynd hjá ungum Akureyringum sem að ætla að freista þess að ganga í spor Magna okkar, bara á kvikmyndasviðinu.  Þegar drengirnir hringdu og mæltu sér mót við Bjarna, tóku þeir ekki annað í mál en að sækja hann og svo hann þyrfti ekki að labba þessa 30 metra eða svo sem að skilja að hótel Hörpu og kaffihúsið Bláu Könnuna.

                                                                    ***

Harpan er annars fín.  Ég var svo heppin að fá frekar stórt herbergi, 108, sem að snýr út á pollinn.  Tveir stórir gluggar og ágætis gólfpláss.  Það besta er tvímælalaust samt það að ég get horft á sjónvarpið bæði meðan ég er að kúka og líka þegar ég er í sturtu.  Snilld.

Annars á eftir að koma reynsla á hvernig sambýlið virkar.  Sumir hanga einir inni á herbergjunum sínum, aðrir sameinast í sjónvarpsglápi fram í Melrose (stofu/eldhúsi) á náttfötunum og skiptast á að splæsa Orwille light.  Aðrir kíkja á barinn.

Mér finnst létt popp vont.